Van Noord naar Zuid

We lezen dat er in Nederland erg veel files zijn (geweest), dus jullie zullen wel weinig tijd hebben om dit blog te lezen. We zullen het daarom kort proberen te houden en weet dat Vief erg meeleeft met iedereen in de file. Het is zowat een ochtend ritueel voor Vief om hier tijdens het ontbijt te kijken hoeveel file er op dat moment in de Nederlandse avondspits staat.

Gezien het feit dat we dit blog schrijven, hebben we de Tongariro Crossing overleefd. Het was perfect weer en daardoor hadden we een fenomenaal uitzicht tijdens vrijwel de gehele tocht. Voor wie wat cijfers en statistieken wel kan waarderen, zie deze link voor informatie van Gert z'n sporthorloge. Wel mocht Vief de dagen erna maximaal 15 minuten per dag klagen over spierpijn, maar dat was het allemaal meer dan waard.

De volgende dag vertrokken we richting Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland. Hier zijn we met de klassieke rode cablecar naar boven gegaan voor een mooi uitzicht over Wellington. Het was vechten om een foto te kunnen maken, want we kwamen er achter dat er net een enorm cruiseschip was aangemeerd vol met tabletfotografen (we hebben er een sport van gemaakt om mensen te spotten die met enorme tablets foto's maken). Vervolgens zijn we via een kleurrijke botanische tuin weer naar beneden afgedaald, om bij het strand in de stad te eten.

Na een nachtje in een luxe hotel (het blijft toch een huwelijksreis), hebben we de ferry genomen van het Noordereiland naar het Zuidereiland. Onderweg hebben we veel op het dek gestaan om de prachtige omgeving te zien en misschien een walvis of ander zeezoogdier te spotten (maar nee, helaas niet). Vervolgens kwamen we in het paradijselijke plaatsje Picton aan, waar we in een klein tropisch baaitje hebben zitten zonnen. Na een nachtje in een B&B met uitzicht op de baai zijn we richting het Abel Tasman National Park gegaan. Hier zullen we de komende dagen verblijven in een huisje met uitzicht op het strand, maar daarover later meer ...